Het kortverhaal ‘snorkelen’ werd opgenomen in Kluger Hans #31, De val, november 2016.
fragment:
Misschien stofzuigt ze, misschien lapt ze de ramen, terwijl hij onderuitgezakt in de sofa gulzig rookt en drinkt en naar onbelangrijke sportwedstrijden kijkt. Misschien schreeuwt hij haar de huid vol omdat er te weinig blikjes bier voorradig zijn voor een dag als vandaag, of omdat zij net op het moment dat een middelmatige voorzet aanleiding geeft tot een misser van formaat met een poetsdoek voor het scherm verschijnt. Ik zou het waarschijnlijk kunnen horen, mocht het geraas van de stad vlakbij mijn waarnemingen niet vervuilen.
Dat ze te goed en te mooi is voor een dergelijk leven, dat ze bij mij alle kansen krijgt om rustig te leven, om gelukkig te zijn, dat we samen kunnen vluchten, verdwijnen in de sluier van anonimiteit die de stad over ons drapeert, of verder weg, naar een plaats waar we ons in een nieuwe taal kunnen wegcijferen, dat ze me alleen maar een teken moet geven, dat een simpel knikje volstaat opdat ik een groots plan zou uitwerken. Ik heb het haar nooit gezegd. De talloze keren dat ik haar in de inkomhal kruiste, zij steevast met die intrieste blik en regelmatig met slordig weggeschminkte kneuzingen, zeulend met zware boodschappentassen die voor drie kwart gevuld waren met bier, nooit kwam ik verder dan een vriendelijke glimlach waaruit ik, uit beleefdheid, alle blijk van medelijden trachtte weg te filteren.
sven staelens 